تمرین استقامتی و مقاومتی

تمرین استقامتی و مقاومتی تأثیرات بسیار متفاوتی روی بدن ورزشکاران دارد. غالبا افرادی که ورزشکار هستند و خصوصا پرورش اندام را دنبال میکنند با این مقوله دست و پنجه نرم میکنند. برای افرادی که سابقه تمرینی کمتری دارند دانستن این نکته که چه نوع تمریناتی برای آنها مناسب تر است حائز اهمیت می باشد. در این مقاله سعی میکنیم تا با معرفی دو سبک تمرین استقامتی و مقاومتی به جزئیات بیشتر در این رابطه بپردازیم.

(مقاله مرتبط: انواع تیپ بدنی)

با ما همراه باشید

مقایسه تمرین استقامتی و مقاومتی

مقاسیه کلی برای این دو نوع سبک تمرینی به شرح زیر است:

• تمرینات استقامتی منجر به افزایش تعداد میتوکندری در بدن میشوند. به سبب این تمرینات فیبرهای عضلانی قدرتی تند انقباض به استقامتی کند انقباض (احتمالا غیرقابل بازگشت) تبدیل میشوند. انجام تمرینات استقامتی بصورت طولانی مدت منجر به تغییراتی در متابولیسم بدن میشود بطوری که سهم چربی‌سوزی در تأمین سوخت موردنیاز بدن افزایش پیدا خواهد کرد.

• تمرینات مقاومتی منجر به افزایش قدرت و توان عضلانی در بدن میشوند. انجام این تمرینات به مرور زمان سبب افزایش سنتز پروتئین های میوفیبریلی در تارهای عضلانی و در نتیجه حجم عضلات و متابولیسم کلی بدن با افزایش روبرو خواهد شد

ورزشکاران بسیاری (از مبتدی تا حرفه ای) در کنار کار با دستگاه بدنسازی ،این دو نوع سبک تمرینی را در برنامه خود قرار میدهند. بعضی ورزشکاران در یک جلسه و بعضی در طی جلسات گوناگون. جالب است بدانیم که به این استفاده همزمان از دو نوع سبک تمرینی “کانکارنت” میگوییم. (به معنی همزمان)

ولی سوالی که پیش می آید این است!

آیا واقعا با استفاده همزمان از این دو نوع تمرین میتوان از مزایای هر دو بهره کافی را برد؟

محققین طی سال ها تحقیق به این نتیجه رسیده اند که تاثیرات این دو سبک تمرین در سطح سلولی مولکولی با هم تقابل و تداخل دارند. تداخلی که همیشه به نفع تمرین استقامتی تمام میشود. بنابراین ترکیب تمرین مقاومتی و استقامتی ،تأثیر تمرین مقاومتی را کم کرده و تأثیرات تمرین استقامتی رو زیاد میکند. اکنون با دانستن این نکات بهتر است که آن ها را بصورت عملی در تمرینات پیاده سازی کنیم.

توصیه ای برای افراد مبتدی:

• تمام نکاتی که در بالا به آن ها اشاره شد برای افراد حرفه ای قابل لمس و اثرگذاری است. لذا شما بعنوان ورزشکاری که سابقه تمرینی کمی دارد حتما انتهای این مقاله و قسمت نتیجه گیری را مطالعه بفرمایید.

نتیجه گیری:

طبق خروجی های بدست آمده از تحقیقات به این نتیجه میرسیم که شما براحتی میتوانید با تمرین کانکارنت تا 70% پتانسیل مقاومتی، همزمان با 70% پتانسیل استقامتی بدنتان برسید و تا اینجا هیچ تداخلی وجود نخواهد داشت. اگر از ابتدا فقط  بر روی یک فاکتور تمرکز میکردید (مثلا فقط کار با دستگاه بدنسازی ) هم فرقی نمیکرد. ولی برای 30% باقیمانده و برای اینکه فاکتوری رو به 100% پتانسیل خودش برسانید، باید فقط یک راه رو انتخاب کنید و مسیر رو جدا کنید و اینجاست که باید بگوییم دیگر انجام تمرین کانکارنت جوابگو نخواهد بود.

همواره به یاد داشته باشید هیچوقت به بهانه اینکه در فاز حجم هستید تمرینات هوازی را قطع نکنید! قطع کردن تمرینات هوازی هر دلیل منطقی میتواند داشته باشد. ولی تنها به همین دلیل که در فاز حجم هستید این کار را نکنید و بیشتر با مربی خود مشورت و بررسی نمایید. حذف تمرینات هوازی و کار با دستگاه بدنسازی مرتبط با آن اگر تأثیرات منفی بر روی حجم‌ گرفتن شما ندارد، تأثیر مثبت هم نخواهد داشت. طبق جمع‌بندی کل تحقیقات موجود در این زمینه تا سال 2016، ورزشکار مبتدی تا متوسط، از این جداسازی مطلقاً هیچ سودی نخواهد برد.

امیدواریم که شما بعنوان یک ورزشکار با مطالعه بیشتر در زمینه بدنسازی، تمرینات خود را بهتر مدیریت کنید تا سریعتر پیشرفت کنید.

منبع:سایت تن آراتک