زمانی که شخصی تصمیم به سرمایه گذاری در حیطه ورزش و احداث یک باشگاه بدنسازی میکند ، در درجه اول می بایست شاخصه های کلی اقتصادی این سرمایه گذاری را بطور کامل ارزیابی کند. در این مقاله قصد داریم تا با بررسی دقیق تر این موضوع به رونق و سود دهی بیشتر مدیران باشگاه ها کمک کنیم.
سرمایه گذار در حیطه ورزش باید متقاضیان خود را بشناسد. ورزشکاران و علاقه مندان به حوزه سلامت مخاطبان اصلی او هستند. سرمایه گذار باید نیازهای اساسی این مخاطبان را استخراج کرده و برای رفع آنها برنامه ریزی کند. این رفع نیاز با میزان سرمایه اولیه رابطه ای مستقیم دارد. مدیر باشگاه باید انتظارات بازگشت سرمایه خود را روی کاغذ آورده و دقیقا مشخص کند که به چه میزانی انتظار بازگشت سرمایه اش را دارد. در مرحله بعد است که با بررسی شرایط حقیقی جامعه و دیگر فاکتورهای اثرگذار ، میزان بازگشت سرمایه محاسبه خواهد شد.
همانطور که همه میدانیم ملزومات اولیه برای احداث یک باشگاه شامل موارد زیر است :
کارکنان دارای صلاحیت ( مانند مربی ، مدیر سالن و غیره )
مخاطبانی که به باشگاه بدنسازی مراجعه میکنند غالبا دو دسته اند. دسته اول ورزشکاران حرفه ای هستند که مشتریان ثابت تلقی میشوند. دسته دوم ورزشکاران مبتدی و متوسط هستند که معمولا برای گذراندن اوقات فراغت ورزش میکنند. میانگین سنی مورد انتظار برای هر دو دسته چیزی بین 16 تا 70 سال است.
بطور کلی سرمایه گذاری در حیطه باشگاه بدنسازی زمانی موفق تلقی میشود که بعد از گذشت پنج سال از احداث باشگاه ، میزان سود خالص برگشتی بیشتر از 30 درصد باشد. در این حالت مدیر باشگاه میتواند روی آینده کاری سالن ورزشی حساب ویژه ای باز کند.
منبع:سایت تن آراتک
بررسی تاریخچه تجهیزات بدنسازی در ایران
اگر بخواهیم نگاهی گذرا به تاریخچه وسایل و تجهیزات بدنسازی در کشورمان داشته باشیم خواهیم دید که ایران در 4 دهه گذشته با فقدان شدید تجهیزات مدرن بدنسازی دست و پنجه نرم میکرده است. در آن سال ها نه تنها واردات دستگاه های بدنسازی به داخل کشور کم بود، بلکه بخش تولید داخلی هم برای تجهیز سالن های ورزشی حرفی برای گفتن نداشت. نتیجه تمام این اتفاقات منجر به این شده بود که ورزشکاران آن دوره با مشکلات زیادی سر و کله بزنند و برای کسب مقام در مسابقات بین المللی رنج زیادی را تنها به دلیل نبود امکانات متحمل شوند.
عکس های به جا مانده از آن دوره نشان دهنده عشق ورزشکاران به حرفه بدنسازی است. زیرا آن ها با به کار گیری خلاقیت خودشان سعی در ساخت تجهیزات منحصربفردی میکردند. حتی گاها با بکارگیری ماشین آلات فرسوده و تلفیق فلزات با هم در کارگاه های جوشکاری، دست به تولید دستگاه هایی مشابه نمونه های خارجی میزدند.
پس از انقلاب تا چندین سال فعالیت باشگاه های بدنسازی بسیار کمرنگ شده بود. در اوایل دهه هفتاد بود که سالن های بدنسازی با از سرگیری مجدد فعالیتشان، نقطه عطفی را در واردات و تولید تجهیزات بدنسازی رقم زدند. در آن سال ها تولیدات تجهیزات بدنسازی در تهران آغاز شده بود و کارگاه هایی با تولیدات تجهیزات ابتدایی بدنسازی سعی در تجهیز باشگاه های ورزشی کرده بودند.
قبل از شروع تولیدات انبوه تجهیزات بدنسازی در داخل کشور، آهنگرانی که سفارشات جزئی از مشتریانشان دریافت میکردند، این کار را بدون الگو انجام میدادند. اما در همان سال های ابتدایی دهه هفتاد با رونق گرفتن کارگاه های تولیدی تجهیزات بدنسازی، این وسایل رفته رفته مدرن تر شدند. تا اینجا که امروز به قدرت میتوان گفت که تولیدات داخل ایران به راحتی توانایی رقابت با نمونه های مشابه خارجی را دارند. باید توجه داشت که با توجه به اینکه ورزش بدنسازی در ایران دنبال کنندگان زیادی دارد، سرمایه گذاری در این حرفه امری بسیار سود آور است.
معمولا خریداران دستگاه های بدنسازی همیشه بین دوراهی انتخاب تجهیزات داخل و یا وارداتی قرار میگیرند. امروزه واردات تجهیزات چینی در بازار ایران به وفور دیده میشود. تجربه نشان داده است که غالبا چنین تجهیزاتی با عمر مفید پایینی که دارند، موجب صرف هزینه بیشتر برای مدیران باشگاه ها میشوند. از طرف دیگر خدمات پس از فروشی که تولیدات داخلی دارند، به مراتب کفه ترازو را به سمت انتخاب وسایل داخلی سنگین تر میکند.
ما در مقالاتی جداگانه به بررسی دقیق تر این موضوع پرداخته ایم. پیشنهاد میکنیم مقالات زیر را نیز مطالعه کنید: